Ay Işığının Sessiz Esintisi

Bir ay ýþýðýyla düðümlenmiþti hayatlar
Gözler yeryüzüne hasret yaþardý
Bir sessiz sarý ýþýðýn tam ortasýnda
Ýçlerinde belirsiz bedenler saklýydý

Durgun denizlerin keþifsiz hikayelerinde
Gölgeli bedenlerle yaþlanmýþ bir sürü yüz
Etrafý mor renge baðlamýþ
Türlü türlü esrarengiz sokaklar
Ay ýþýðýnýn rüyasýndan yýlmýþ koca bir þehir
Gün geçtikçe küçülüyorken
Küçücük bir taþýn rüyasýný dahi anlayamamýþken
Uykum karanlýðýn sonsuzluðunda
Bu þehire tutsaðým
Gözlerimi her kapatýþýmda

Git gide belirginleþiyor bu þehir
Etrafta karanlýðýn askerleri ile çevrelenmiþtir
Git gide yanlýzlaþýrken
Sesimi artýk kim duyabilir

Aniden bir simitçinin hayat çýðlýklarý kaplar
Adeta gözlerimden yaþlar süzülür
Hakim olmaya direnemem aslýnda
Hayatýn türküsünün en iyisini simitçiden dinlerdim

Bir rüzgar esiyor geçtiðim karanlýk yollardan
Denizin kýyýlarýnda aniden kendimi kaybediyorum
Sulardan resimler iþliyor zihnime doðru
Sanki kaybettiðim özlediðim eski insanlardý onlar

Gitmekten yorulmuþtum
Bitkin ve mahzundum
Karanlýðýn merdivenlerinde göðe çýkmak ne zordu
Ya denizin ani sesleri
Yada duygusuz insan yýðýnlarýna

Bir tramwayla baþlýyor karanlýðým
Etrafým çelimsiz hoþ alýmlý kadýnlarla çevrelenmiþçesine
Utangaçlýðýn fýrtýnalý okyanuslarýnda
Yolculuðum ölüm azabýna dönüþürdü hep

Hep bir kýz düþlerdim rüyalarýmda
Zihnimin derin sonsuzluðunda
Hep birgün beni bulacaðýný sanýrdým
Hep bir göz vardý diye bakarken
Bu sonsuz karanlýðýn þehrinde
Bunlar boþunaymýþ

Binlerce dile getirilemeyen sözcüklerimden
Anlamýný yitiren duygu
Ve manasýz bakýþlarýmdan
Her gün daha da uzaklaþan
Bedenimden ruhumdan
Hiddetlenen vahþileþen öfkelerimin içerisinden
Derin bir güneþin çýðlýklarýnda
Beni bekleyen sonsuz topraklar ülkesinde
Iþýðýn sevgili insanlarýnýn diyarýnda
Bir ölüme yakýnken

Artýk zaman kalmadý
Artýk buradan göçüþ vakti

Sosyal Medyada Paylaşın: