Fotoğrafın Şiiri...

Önce gitmelisin ki, bu mevsimsiz gün üþüsün.

Bu þehir yýkansýn, kaç bulut artýðý üzgü kalýrsa
sayma, býrak gökyüzü saysýn yerine.

…

Öncesiz kapýlardý
sonraya açýlan zamanlar…
…

I.

dil kesiði söze bilenirken hüzün
düþ kuyusunda ipsiz bir kova
acý sular çekerken
içtiklerim,
büyüttü eski beni.


yüzler eskidi duvarlarýn neminde
kaç þiirde unutuldu seviþmeler
teninde sýtmalandý i mge denen
sessiz kaldý si mgeler.


pencereler çizdim gün yüzü görmeye
perdeler saklý rüzgarlara yenildi
tenzih ettim ismini küfürlerde
karmaþa günahlar yýkadý
öd sularýna inat yeþil düþtü acý...


II.

leylak boyalý kapýlarda kaldý
bavulun boþ yeþili
sarmaþýk bir düþ
melon þapkanýn siyahý
sayfasý açýk kitapta býraktý aþký
yokluk kadar uzaktý yarýnlar.

hiçbir düþü yýkamadým
kurutmadým da üstümdeki ýslak elbiseyi
iblis senfonisini eklerken güne
dudaðým kekre sarýsý dil bulaþýðý
sövdüm geçtim ömrün en açýk yerine
dersem inanma,
sövmeyi öðrenemedim
vedalar ertelenmiyor.

III.

denize maviler seç koy(n)unda
saçlarýmý yýka þimdi dalgalarla
güneþ saklýysa aralarýna
bulmasý sende…
…
rüyadayým uyandýrmayýn
alaca kaldý dil
sinede sayýklýyor maviyi…

Bu fotoðrafa verdim þiirin dizelerini…







Fotoðraf Gizem Sönmezer
Sosyal Medyada Paylaşın: