Seni O Pencerede Görmekti Mutluluk
sis daðýlýyor...
bin yýllýk uykusundan sanki bir dað uyanýyor, içimde
sýrrýna buðu iþlemiþ aynada, artýk kendimi görüyorum
saçýmda bayazlar, yüzümde çizgiler çoðalmýþ
zaman her þeyin ilýcý olmasada
acýnýn flu rengi, zamanla sararmýþ
geriye dönüp baktýðýmda, kendi katilim meðer kendimmiþim
o kaðýttan gemileri, rüzgarla yarýþan kalyonlar sanýp
bütün dillerde kendime yalan söylemiþim
ne acý
sen her defasýnda kýzýlca kýyamet bir kinle, kirpiklerimden vururken beni
hala sevdiðine inanýp, seninle bir hayatý paylaþmayý ummak ne acý
bir mayýn tarlasýnda koþar gibi, seni böyle umutsuzca sevmek
seninle olan düþlere inanýp
inanýlmaz hatalar yapmak ne acý
sis daðýlýyor...
seni bir rüzgar alýp götürmüþ
yada sen silmiþsin bütün izlerini
þimdi her þey öyle uzak, öyle soðuk
aþka açýlan bütün kapýlar, kör kilitlerle kilitli
mutluluk neydi
her buluþmadan sonra, senden ayrýlýp giderken geri dönüp bakýnca
seni o pencerede görmekti mutluluk
aþk koþulsuz çýkarsýz sevmekti
sen baþka kollarda uyurken bile seni silinmeyen dövme izi gibi tenime kazýdým
sen týrnaðýný yüreðime batýrdýkça
kendi kanýmla senin adýný duvarlara yazdým
sakýn...
sakýn bende sevdim deme
sevseydin, cevþen gibi koynunda taþýr
sarmaþýklar gibi sarýp sarmalardýn beni
sevseydin, böylesine deniz kabuðu kývrýmlarý gibi katýlaþmazdýn
sevseydin ahh..bir sevseydin...
kýrk yýllýk düþmanýndan öç alýr gibi, özletmezdin kendini
sis daðýlýyor...
artýk herþey öyle farklý ki
inanmak çok zor, bir zamanlar sevgili olduðumuza
bir kývýlcýmla tutuþup, bir orman gibi yandýðýmýza
keþke hep sýmsýcak þiirler yazabilseydim sana
týlsýmlý gömlekler gibi sarýlýp tenine
þerden beladan koruyup kollayabilseydim seni
ya ben hiç sevmeseydim
yada sen böyle sevdirmeseydin kendini
ben yazmasaydým
sende yazdýrmasaydýn
kulakta gümbür gümbür patlayan, mavzer gibi þiirleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.