tersine akan nehirler gibi, seni böyle severken böyle kýrdým gözümden bile sakýnýrken, seni üzdüm aðlattým beni affet! bir acý kahvenin bile, hatrýný yýktým.
öfkemi hayata kusmak isterken, sen çýktýn karþýma kan kustu kalemim, zehir saçtý dilim hýrçýn dalgalar gibi kudurdum sen üzülme sevdiðim sen kýrýlma sen kanama sana sýktýðým her kurþunda, ben kendimi vurdum.
beni affet beni sevme, ama affet!
hani diyor ya Neþet usta:“kul kusur eylerya sultan baðýþlar” sende beni baðýþla senden gelecek her azap kabulumdür yeterki beni yokluðunla sýnama
el pençe divaným kapýnda hazýrým el etek öpmeye hazýrým su testisi gibi senin yoluna kýrýlmaya yazýlmýþ onca þiirin hatrýna dökülmüþ onca gözyaþýnýn hatýrýna beni affet! beni arafta b ý r a k m a...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖMER YÜCEKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.