Işık Ol Karanlığıma

zifir karanlýk bir gece
bir kuytuda yýldýzlar üþüyor
yakamoz suya küsmüþ
balýklar suyla öp-üþüyor

bu gece iyi deðilim
hiç sandalým olmadý ama...
batan gemilerin acýsýný, en çok bu gece duyuyorum.
bu gece öyle taþrayým
öyle arabesk
onca senedir içmesemde...
rakýyý ve siðarayý, en çok bu gece özlüyorum.

bu gece
babaysam, çocuk
ustaysam, çýrak
avcýysam, avým

bu gece bir silahýn üstünde dolaþýyor parmaklarým

böyle bir gecede kýrdý zincirlerini Spartaküs
böyle bir gecede karar verdiler intihara, Sylvia plath ve Nilgün marmara
böyle bir gecede Ruþen ali, Köroðlu oldu
böyle bir gecede camiye dönüþtü Ayasofya

bu gece dokunsan aðlayacak haldeyim
senin güneþ damlarken içine
ben diz boyu kardayým

yokluðun, dikenli tel gibi tenime sarýldý
sensizlik en çok bu gece canýmý yakýyor
ne þiir, ne þarký dindirmiyor acýmý…
bu gece karanlýðýma hangi mumu yaksam sönüyor

bu gece aynalar kýrýlýyor gözlerimin mavisinde

bu karanlýk labirentte çýkmaz yoldayým
ýþýk ol karanlýðýma
deniz feneri ýþýðýna tutunan gemiler gibi
tutunayým ýþýðýna

bu gece beni sen sahiplen
gelde tütün bas acýlarýma
bu gece derman sensin
dermansýzlýðýma...

dað daða kavuþmaz biliyorum ama…
uzaktanda olsa…
bu gece sen sarýl bana



Sosyal Medyada Paylaşın: