Gece çürüyor Lime lime dökülüyor karanlýðýn perdesi Bu lanetli þehirde; Sensiz bir gün daha baþlýyor.
Sen yoksun ya içinde, yansýn bu þehir Neron’nun yaktýðý Roma gibi Yansýn bu caddeler, sokaklar Ben hep seni aradým, bu çöl artýðý þehirde Sensizliði haykýrdým, bu saðýr kalabalýða Sesim çürüdü Bu kýrsal beton ormanýnda.
Kanatlarý deniz kokan bir martýydým oysa Alýp götüremedim seni; Begonvil kokan o kasabaya, o ýssýz kumsallara
Ben gelseydim, sen kapýyý açarmýydýn bana Bitmek bilmedi bu sonsuz dilemma Ben çözemedim, yada çözülmedi Ýçimde bu kördüðüm olmuþ muamma.
Bu þehre inat, bari sen gelseydin bana Sorgusuz sualsiz karþýlar, sýmsýký sarýlýrdým sana Bu þehrin kem gözlerini çatlatýrcasýna Unuturduk o netameli yýllarý Buðday ile baþak gibi kucaklaþýrdýk Öpüþünce günahkar... Seviþince namahrem olmazdýk.
Þimdi sen sesinin týnýsýný bile, benden esirgeyip Gölgene bile barikatlar kuruyorsun ya.. Bu þehrin kirli gürültüsünde, beni haraç mezat satýp Aramýza tel örgüler çekiyorsun ya.. Sýrf ben görmeyeyim diye Gözlerinin perdesini çekiyorsun ya..
Bende siyah çelenkler býrakacaðým; Bu þehrin anýtsal giriþ kapýlarýna Kale burçlarýna intiharlar asýp Kan kýrmýzýya boyayacaðým bütün evleri Senin adýný yazacaðým; Köprülere, otoyollara, Parklara meydanlara çiçekler dikip, boþuna harcamasýnlar para Deniz deðil, okyanus bile getirseler Sensiz... Hep çöl, Ankara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖMER YÜCEKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.