VUZUHSUZ BİR SİTEM

Bir çizgi daha çektim biterken gün,
Kalem hiç tereddüt etmedi.
Gün biterken,sen de bitiyordun azar azar..
Bu kaçýncý yalanýn saymayý unuttum.
Gelme bir daha istemem sil at beni de senden!
Alýþtýrdýn zaten sensizliðe..
Resimlerin vardý hasret giderdiðim,teselli bulduðum.
Artýk yoklar silip attým hepsini..
Sonra bitirdim olan umutlarýmý,
Þimdi dilimde bir þarký var beni anlatan..
Ara ara dinliyorum hüzün çökünce,
Sonra atýyorum kendimi bir yerlere,
Uzayýp giden gün de solarken güneþ,
Geceye býrakýr yerini..
Sen de karanlýklar içinde kaybolup gidersin..
Gün doðar yeniden görür müyüz bilinmez..
Ama biliyorum ki o gün de sen olmayacaksýn!
Tükenirken umutlar bir bir,
Sen hangi yalanýn kurgusundasýn kim bilir?
Yýktýðýnla övünme! Býrak viran kalsýn,kanatma kabuk tutmuþ yarayý..
Ýçinden gelen sese kulak ver,dinle orayý..
O öyle yüce bir dað ki kimseler eriþemez senden baþka,
Þimdi otur bir aynanýn karþýsýna bak kendine þöyle bir zaman,
Yýkýlan umutlarda ara kendini,
Þimdi tükenirken ben,biten güne eþlik ederken,
Kýr þimdi önündeki aynayý,
Kýrýk parçalarda gör kendini bir bir..
Her parçada ayrý sen olacaksýn!
Kendi hikayeni okuyacaksýn,geçmiþten bu güne..
Ve sen ayaklarýnýn dibine düþen parçada göreceksin beni..


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: