SÜRGÜN

SÜRGÜN

Ben mi?

Bekleme...
Uzaðým kendime.
Dikenli telin iki yanýna
Geçilmez bir sýnýrým
Dokunma paslanmýþ sessizliðime
Yaðmuru kirletir bedenim
Dudaklarým taþ keser, sesim kurþun
Rüya çiçekleri güler yüzüme
Ellerim silah, ayaklarým mayýn
Bir çift kanat konmaz avuçlarýma
Gül açmaz gövdemde
Gözlerim nöbette
Omuzum geceleri taþýr,
Dolu gider, boþ gelirim haritada
Yolumda aðaçlarým üryan
Kuþ konmaz dallarýma
Yani sürgünlüðüm bir uçtan bir uca...

Sen nasýlsýn?

Zeki KIRHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: