İŞTE BEN

Bugün beni yazmak istedim.
Hayat bu ya elimde kaðýt kalem karþýmda ayna var.
Konuþtum aynayla saatlerce ben konuþtum o hep sessizdi.
Hiç itiraz etmedi söylediklerimi onaylamadý,da .
Benimle gülüyordu benimle aðlýyordu beni en iyi o anlýyordu.
Ha birde resmin vardý yanýnda sessiz sedasýz bakýyordu iþte resmin.
Kimselere anlatamadým ona söylediklerimi.
Hiçbir yerde aðlamadým onun karþýsýnda aðladýðým gibi,birde gecelerde.
Sustuðum zamanlar bekliyordu derin bir sükut içinde.
Göz yaþlarýmý silerken görmüyordu.
Aramýzda kalýyordu tüm yaþananlar sýr gibi.
En iyi dostum olmuþtu ayna ve resmin.
Gönlümü açtýðým iki sevgili.
Geceler gibi sesiz yorgundum gün kararýrken .
Aynadan ayrýlýp gecenin koynuna koþarken.
Bir bendim yalnýz olan iki sýrdaþým bir aynayla resmin birde gecelerim.
Konuþtuðum arkadaþlarým...
Kalem yazmadý söylediklerimi kaðýt boþ kaldý.
Aynadan yansýyanlar,sa bende .Anlatamadýklarým.
Anlatamadýklarým,mý zamaný gelince kim bilir.
Ýþte ben.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: