Bak gündüz karanlýða teslim olmak üzere. Senden bir ses yok. Yoksa sen o bilinmez zaman uykularýndamýsýn. Nedir bu içe kapanmalar öyle. Kendine gel uyan artýk zaman geçip gitti. Sende unutulursun geçen zaman misali. Bir koþu yap bana doðru utandýralým geçmiþi. Kalsýn geride kalanlar aksýn kendi mecrasýnda. Ve sen benim sönmeyen ýþýðým ol. Bulut olalým ikimiz gölge misali uyuyalým. Yaðmur gibi düþelim her bir yana mutluluk daðýtýrcasýna. Hadi bir gayret uyan artýk. Dizlerine sarýlýp kalmak yakýþmýyor sana. Uzat ellerini tut elimden býrakma bir daha. Yoksa bende kalacaðým geçmiþin köhne bir yerinde. Sen bensiz ligi yaþadýn kapalý kuytu yerlerde. Beni de mahkum etme böyle. Yoksa kaybolup gideceðiz ikimiz. Uyan artýk uyan kendine gel sonrada bana. Bekletme yeter zaman hýzla geçerken. Vakit bitmeden...
Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.