Acı Gerçekler

Vakit doldu demek gidiyorsun.
Hatýralarý bir köþeye atýp gidiyorsun.
Hayalleri yüzüstü býrakýp boynumu büküyorsun.
Git demekten baþka çare býrakmýyorsun.
Ben’sizliðe çýkan yollarýn açýk olsun.

Sen giderken gözlerimden düþen her bir damla yokluðunun üzerine yaðdý
Sel oldum aktýkça aktým.
Bulutlar kýskandý gözyaþlarýmý
Aðýtlar yaktým sana dönüp bakmadýn.
Sen giderken gözlerim deðildi aðlayan.
Hani umursamadýðýn Her defasýnda seni seviyorum diye haykýran
Yüreðim vardý ya iþte oydu aðlayan.

Eðer gitmeseydin Dört mevsim olurdum sana.
Baharda açar yazýn yeþerir hazanda solmaz kýþýn üþümezdim.
Oysa sen baharý yaþatmadan hazaný yaþattýn bana
sensizliðe üþüdüm yeþermeden soldum
Nefes alayým derken nefessiz kaldým.
Boynu bükük daraðacýna asýldým.

Gitmeseydin sana sonsuz bir mutluluk sunacaktým.
Senden baþka hayali olmayan düþlerimi anlatacaktým.
Geçmiþi silip geleceðe el ele koþacaktýk.
Þimdi bunlarý duyduktan sonra
dönsen ne yazar dönmesen ne.?
Ne anlamý kalýr sensiz bu dünyanýn.
Acý gerçekler iþte karþýnda.
Ayrýlýðý tut þimdi neresinden tutabilirsen.
Göm beni þimdi yüreðine gömebilir’sen.

Emre ÖZKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: