Suyun duasý
Rahmet kapýsýnda kökü cennetten,
Ab-ý hayat gibi dökersin yaðmur.
Kudret sayfasýnda saklý nimetten,
Topraðýn alnýna ekersin yaðmur.
Kurak gönüllerin düþüp yâdýna,
Hýzýr gibi koþtun hep imdadýna.
‘Bismillah!’ zýrhýyla Allah adýna,
Hay deyip duaya çýkarsýn yaðmur.
Nazenin bedenin ak çiçek gibi,
Ýnersin semadan kelebek gibi.
Rahmetin elçisi bir melek gibi,
Çölün dudaðýna akarsýn yaðmur.
Soyun göçebedir seyyahtýr özün,
Baharýn þefkatli ýlýktýr sözün.
Damlalarýn sýrlý þeffaftýr yüzün,
Sulu gözlerinle bakarsýn yaðmur.
Bazen sinirlenir dolu olursun,
Bembeyaz kar olur, rüzgâr solursun.
Yine de þaþýrmaz yolu bulursun,
Peþine fýrtýna takarsýn yaðmur.
Buluta erince kutsal miracýn,
Lokman hekim gibi þifa ilacýn.
Gökkuþaðý þalýn, yýldýzlar tacýn,
Göðünde güneþi yakarsýn yaðmur.
Kâinat seninle yüzünü yýkar,
Þenlenir dört köþe, meydana çýkar.
Elbette bilene perde aþikâr,
Hakk’ýn bayraðýný dikersin yaðmur.
Yerle gök arasý çýkar inersin,
Boþlukta görünmez sala binersin
bazen celallenir bazen dinersin
Sinende þimþeði çakarsýn yaðmur.
Suyun duasýdýr huþu bürümek,
Rabb’in esmasýna doðru yürümek.
Bu/harýn yolunda var mý çürümek?
Miski amber gibi kokarsýn yaðmur.