Sana gel diyordu üç bin mektup,
Üç bin yalvarýþ dolu gözlerle bakýþ,
Gel !Canýmýz,malýmýz senden kýymetli deðil.
Yetim koyma bizi!
Seni korur ve gözetiriz,
Gözden öte göz candan öte can oluruz.
Kýrýlsýn saltanatýn putlarý,
Ayakkabýlarýný diken,
Peygamber soyunun ayak izleri,
Gel!...
Hicretini gözleyip,
Haccýný yarým býraktýranlara de ki:
Daralýnca ellerinizi açtýðýnýz,
Yürüdüðünüz yolun sahibi,
Her nefesinizin hesabýný tutan,
Sorunca sizden,
Cevabýnýz yüzünüzü kýzartmasýn...
Ölüm Hasan’ýn dudaklarýnda zehir,
Babamýn sýrtýnda hançer,
Muhammed’in gülistan yolu,
Benim de boynumun borcudur...
Sana güvenmek
Ateþe güvenmektir Kûfe...
Yola düþen yetmiþ Fatýma gülü, yetmiþ Aliyul Murtaza,
Sözünde durmayanlar,
Ahde vefasý olmayanlar,
Biat bozanlar çaðýrýyor seni.
Hüseyin gitme!...
Yalan tüm mektuplar, vaadler,itaatler..
Þehirde sana bakan tek ýþýk yok,
Yolun sonu cendere...
Anlatýrken bitecek söz susacak onca kelam,
Senden önce yaþadým diyen her bela,
Burasý suyun aðladýðý yer!
Burasý Kerbela!...
Etrafýný saranlara söyle:
’Rab’bimiz bir, peygamberimiz bir, kýblemiz bir’ de..
Deki: bir yudum suya boynundan vurulmasýn çocuklar,
Çadýr çadýr yanmasýn Ehl-i beyt,
Benim yanaklarýmý öpen kim?
Sizin’anam babam feda olsun ‘dediðiniz kim?
Kuþatýlmýþ dört bir yan,
Bire yüz, bire bin,bire kan,
Bire düþen kaç damla can?
Seni kim tuttu, kurudun mu Fýrat ?!...
Mektuplarýn sahibi nerede? Üç bin gel diyen?
Bu kadar yalnýz mýydýk bu kadar az !!
Nasipsizler kýlýçlarýn þavkýný sever...
Gözlerini kapat Hüseyin!
Göðün döþü açýldý, saltanat hýrsa dönüþtü.
Gövde baþtan ayrýldý, baþa ihtilaf düþtü.
Varsýn þimdi Kerbela gördüklerine yansýn.
Ahiret bizim oldu, dünya varsýn olmasýn…