sular kararýyordu alabildiðine yere eðik aðaçlar kendini yerden topluyordu dua öyle saçýlmýþtý yere kül kül papatya topluyordu bir kýz çocuðu gözleri çiçek onu bekliyordu annesi gözlerine inik baþörtüsüyle
gerçeði bulmaya can atýyordu söz kaçýrýlýrken arkasýna türbanýn bütün iðnelerinden soyunmak istiyordu yüz hangi yarýsýnda hayat vardý sonra hayal kurmak, düþlere düþekalmak evini pembeye boyamak gece rengini aymak karartmanýn
çekiyorlardý komþu derenin suyunu bu perdede yýkýmcýlarýn önüne geriliyordu köylüler yere eðik olmamalýydý yeþiller baþýný dikmeliydi kavaklar kazmaya savurmalýydý cehennemin dibine soluk almalýydý yer
azgýn suyun üstündeki yýkýk köprüden geçmeye mecbur býrakýlanlar göndermeli idiler topraðýn gücünü gökyüzü direðindeki yýldýza bile bile uzanmayacaðýný kollarýnýn bu kaç asýrlýk yola gün asýyordu fermanýný dönüp durduklarý sýrata
kaç adým uzaktaydý cennet
16. 05. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.