Mahremdir gözyaþý hem dökene, hem dökülene, bir dua bilmez riyâ’yý birde gözler... Baþ baþa kaldýðýnda yüreði sözlerle, bembeyaz avuçlarý þahittir ötelenmiþ keþkelere... ne varsa gizinde sakladýðý, susamaz! döker de döker içinden diline... her ikisi de ilk eller ile yüzleþir, söyleyecekleri ve söylemedikleri... Artýk zamanýdýr der kendim olmanýn, ve en doðruyu söyler ince ince dîl’ine, benliðinden sýyrýlarak hiç’liði ile... Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zehra Asuman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.