Gökten uçuþarak gelen, Yaðmur damlasý... Hiç iradesi yoktur ki onun, Olsun tasasý... Rüzgarýn avucunda çýrpýnan Bir kuþ gibi, Kaderinin çocuðudur o, Yaðmur damlasý...
Birazdan inecektir o, Takdir edilen yere. Bilmem ki hangi yere, hangi sere? Ummana mý düþer? Yoksa kuru bir topraða mý? Kaderini yaþar, Yaðmur damlasý.
Topraksa nasibi, Binbir canlýya hayat olur. Her canlý þükreder, Bu gelen misafire... Çünkü onunla gelir; Hayatýn neþesi. Onlara umuttur, Yaðmur damlasý.
Ummansa nasibi, Ummanla umman olur. Bütün balýklara, Müjdeli yaren olur. Artýk ne dalgadan görür ýstýrap... Ne de Güneþ’ten. O, büyüklere katýlmýþtýr, Yaðmur damlasý.
Biz de küçük zerreyken, Büyüttü Cenab-ý Hakk. Erit yine benliðini, Olursun O’nunla mutlak. Dünya fani ölüm hak. Biz iki kardeþ, Ben ve... Yaðmur damlasý. Aydýn ÇETÝNER(2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.