Koyma Beni Yadellerde

Gezsem tozsam bu cihaný
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Önüme serseler cümle hanedaný,
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Aðýna takýlmýþ bir balýðýn
Son çýrpýnýþlarý gibi...
Bir mazlumun canhiraþ çýðlýklarýyla feryadý gibi...
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...

Dur gitme! Beni de al yanýna
Koyma beni yadellerde.
Bunalmýþým, daralmýþým,
Sararmýþým, solmuþum,
Bu ellerde...
Nerdesin sevdiðim, þimdi nerde?
Sen düþürdün beni çaresiz derde.
Bak periþan hallerle kývrandým.
Yandým! Yandým!
Bir yudum aþkýna kandým.
Koyma beni yadellerde...

Ey daðlar! Ey taþlar!
Ey yýldýzlar! Ey arkadaþlar!
Yalnýzlýðýmýn yoldaþlarý...
Kimsesizliðimin sýrdaþlarý...
Býrakýn beni, býrakýn da yarime gideyim.
Kafesindeki bülbülü
Salýverinde özgürlüðüne uçsun.
Ne olur býrak beni!
Koyma beni yadellerde...

Elvan elvan kokun gelir uzaklardan...
Ruhumun raksýna engel olamam ki...
Balýk suya nasýl muhtaçsa,
Ben de sensiz olamam ki...
Bülbül güle, gül bülbüle hayrandýr.
Ben de sana hayrenken,
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...

Gel beraber, bu gülþende
Gülleri derelim.
Aç gönlünü, at yerlere...
Haydi serelim.
Ýkilikten birliðe doðru duralým.
Bilmem ki seni kimlerden soralým.
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...

Aydýn ÇETÝNER(2014)



Sosyal Medyada Paylaşın: