Meğer ki Ben...

MEÐER KÝ BEN...
Ben ben miyim sanki.
Oynanan bir Karagöz oyunu mu?
Uzun zaman anlamaya çalýþtým,
Artýk bu filme alýþtým.
Aynadaki görüntüyü
Kendi görüntüm sandým.
Meðer ki ben,
Bir hülyanýn esiriymiþim.

Caným dediðin can nedir?
Ýçindeki kan nedir?
Benim dediðin ben nedir?
Varlýktan maksat hep O’dur.
Yegane hakikat budur.
Meðer ki ben,
Bir hülyanýn esiriymiþim.

Kurtulabilsem þu rüyadan,
Denizler gösteren seraptan,
Eþyanýn arkasýndaki hakikat,
Buymuþ meðer barikat.
Çek sürmeyi, aç gözünü,
O’nunla doldur hep özünü.
Görememiþim ben yazaný,
Meðer ki ben,
Bir hülyanýn esiriymiþim.

Ne olur artýk çekilin önümden,
Ayan olsun bu günüm dünümden,
Karanlýklarým aydýnlansýn,
Görenler beni mecnun sansýn.
Gökyüzündeki Güneþ’im yerine,
Kara bulutlar sanmýþým bak halime.
Meðer ki ben,
Bir hülyanýn esiriymiþim.

Zaman ve mekan bir mahluk,
Bense zamana tutsak kulcuk,
Ufuklarým açýlsa azýcýk,
Kurtulurum kendimden,
Haydi çýk!
Çýkamadýðým kafesimi,
Sarayým sanmýþým.
Meðer ki ben,
Bir hülyanýn esiriymiþim.

Aydýn ÇETÝNER
(Bursa-Aðustos 2014)






Sosyal Medyada Paylaşın: