Ey þaným! Ey þerefim! Vatanýmýn gururu,
Rengini þehidimin kutsal kanýndan alan.
Gökyüzünün al gülü, Türkiye’min süruru,
Caným kurbandýr sana, yeter ki sen dalgalan...
Nice kara günleri, ay yýldýzýn altýnda,
Laz’ý, Türk’ü, Çerkez’i, Kürdüyle aþmadýk mý?
Cennet mertebesini, aramadan altýn’da,
Þehit’liðe can ile, çarýkla koþmadýk mý? ...
Düþene dek topraða, kanýmýn son damlasý,
Bayraktarýn olurum, son nefesime kadar.
Uðruna göz kýrpmadan, milletimin cümlesi,
Bin caný olsa bile, binini sana adar...
Her vatan evladýnýn, senle gülsün suratý,
Gölgende huzur bulsun, köylü, kentli, göçeri.
Þehidimin yüz aký, ülkemin teminatý,
Dalgalan eda ile, es sinemden içeri...
Kimin haddi renginin, baþýna çorap örmek!
Kim sana kin güderse, hýþýmla tepeceðim.
Yarýn mahþer gününde, nasip olursa görmek,
Bayrak ve þehidimin alnýndan öpeceðim...
28 Þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.