Çekiyor mutluluðumun öfkesini
kaderimin anaforu
hüznüme mimar oluyor türetilmiþ kelimeler
gün ortasýna boyuyorum duvarlarý boydan boya...
Ýbn-i Sina bakýþlý yarasa akþamlarýnda.
Yaramýn sesiyle bakýyorum uzaklara
hadým ediyorum tüm ýþýklarý
Ýzler ediniyor tenim
Ýstiridyenin kestiði yerde
k/aným tuzlu akýyor hala...
Ellerimde parçalanýyor
aðustos böceklerinin haritasý.
Kuþ bakýþý bakýyor
anlamýna karþýlýk bulamayan kelimeler
Ölüm fermaný gibi
büke büke suskunluða gömüyorum bir düþü.
Niha-i arzumu katlayýp kaldýrýyorum yavaþça
gece ile esmerliðin arasýna...
Urgan olup kýskývrak boynuma dolanýrken zaman
Hallacý gibi en derinlerde
aleve dönüþüyor kavrama izleri bir çýrpýda
Toplayýp mesafeleri yakýyorum odamýn ortasýnda.
çoðalýyor yaman bir ezgi
Muhalif rüzgarýn kývrýmlarýnda...
Uçurumlar köprüleniyor bakýþlarýmda
solgunluða sývalý uykular üstünde
Yuvalarýný terk ediyor gözlerim
Rönesans gülüþlü orta çaðda.
Dudaklar hissiz, kalpler gayretsiz
mertliðin tanelerini arýyor elimdeki serçe...
Kim unuttuysa açýk
içimdeki Tufaný kapatsýn artýk...
Þahýný mat ediyor atlar gül fýrtýnasýnda
Nallarý düþüyor gönlümün satrancýna.
Aþk sultan tanýmaz diyerek
çýkýyorum ipek yoluna...
Veziri esir alýyor yüzsüz dakikalarým.
Sonuna mim koyuyorum
haramilerin talan ettiði hatýralarýn....
Antik kentin yýkýntýlarý arasýnda
Hititlerden kalma güneþ gibi
sevgim ile göz kamaþtýrýyor ýþýðým
Miadý dolmuþ yorgun bir yolcu olsam da
asaletimin ibresi destan yazýyor daðlarda...
’Gel beni þad eyle ’ diyene kadar
Mevlana diyarýndan bir ses...
Alýyorum ayaklarýmýn altýna cihan saltanatýný
dikenler yürüse de dizelerime..
Ölmedim ayaktayým dercesine
arþtan ferþe çýkýyor niyazým...
Nöbete duruyor usumun kapýsýnda
ters dönmüþ ünlem
Sonsuzla bölünüyor
eserimin son noktasýnda tümcem...
Yüreðim çatlasa da iki nokta arasý
kestirmenin gürültüsünden...
Yürüyorum düþ bulutlarýnýn üzerinde
gülüþün yalýyor yüzümü.
Sevdiriyorum kendimi noktalý virgüle.
sözcüklerini sözcüklerimin üstüne yastýk yapýyorum
Karanlýða göz kýrpýyorum nedensizce
Yatýrýyorum göðsüme kalbinin atýþlarýný
saatin tik taklarýný dinlemek yerine...
acýmasýz bir ýþýk eritiyor sözlerimi
Nefes alýþlarýn ile sendeliyor sesli harfler
tanýþýklýklarýný býrakýyorlar tenime
Alnýma düþüyor özlemin perçemleri
buruk bir sevinci öldürüyorum içimde
Ýki çeliþki arasý uzaklar
uðuldayarak kar topluyor anýlarýmýn üzerinde
Umut fakiri deðilim yine de ;
En cimri yaným seni yazmak olsa da þiire..
Ferda Özsoy.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.