GEL ARTIK

Þimdi ellerimi uzatýp saçlarýna dokunmak vardý ya.
Ama sen yoktun.
Zihnime kazýnmýþ gibi resmin tastamam yerinde.
Avunurken hayallerinle bir baþýma kimsesiz.
Aradý gözlerim seni ama yoktun.
Dönermisin bilmem sol yaným sensiz boþ bekliyor.
Kimseler yok sanki bir baþýmayým her bir yaným darmadaðýn.
Ve sensizlik zor alýþmak sensizliðe apayrý.
Hani resmini hafýzama kazýmýþtým ya.
Ýþte öylesine varsýn.
Unutmak ne mümkün.
Bilirsin beni sensizlik zor dayanamam bensizliðide sana sormalý.
Hayalden gerçeðe adýmlamalýyýz
Gözlerine bakýp konuþmalýyým bizi.
Ama sen yoksun.
Gidiþin çok þeyi götürdü umutlarýmda seninle birlikte.
Þimdi dönsen ansýzýn umutlarýmla geri gelsen.
Ben seni hafýzamdaki resmin ile deðil anlasana.
Yanýmdaki senle yaþamak istiyorum.
Býraksan bu gitmeleri bitirsen artýk.
Her yer sessiz ve soðuk.
Sensizlikte öyle.
Ben üþüyorum sen yokken .
Uzanýp tutsan ellerimden sýcaklýðýný hissetsem.
Sen bende kalsan bende sende.
Artýk gitmesen.


Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: