Gül rengi

önce güneþ gözlerini kaçýrdý benden.
sonrasý karanlýk. dik alasý hem de.

ben bir sýðýntý evinin annesizliði.
tuzla yoðurulmuþ yaralarýn, baðlanmamýþ kabuðu.
kefeni dikilmiþ yaþamlarýn, ölüme uzanan çýðlýðý.
aðýr kokular saklý uçkurlarýn çözülmüþ mahremi.
sevinçlerin ipe asýlý bedenleri.
ben yetimlik. ben kimsesizlik.

okul çaðýnda anne olmanýn yükü omuzlarýmda.
çocukluðum, bir töre’nin acýmasýzlýðýnda kaybetmenin fotoðrafý.
aklým ermezken, vücuduma.korkarken.
bir yabancýnýn vücudunda kayboluþum.
aðrýyan kýzlýðým, çocukluðum.

ben kaldýrýmlarým sürüklediði,
köhne evlerin nazlý güzelliði.
uçuruma itilmiþ yaþamlarýn hazin sessizliði.
esamem nedir bilinmez. farketmez.
ben üç katlý bir evin, satýlan kaderi.
yaratýlýþtan muazzam varlýðýmýn,
kaç paraysa ederi.

sonra ben,
yaþ dinlemeksizin, yetimliðin aðrýsý.
yitirilen bir göðüs, bir koku, bir cenneti ala’nýn
anne yüzlü sýzýsý.
ben uçurtma mevsiminde,
arkadaþlarýyla babalarýný seyreden çocuk.
imrenen çocuk.
bir kaldýrýmýn üstünde
üþümeye aldýrmaksýzýn
imkansýzý bekleyen çocuk.

kuþlar gelir geçer,
hayat biter bir gün.
her bir isim bir hikaye býrakýr ardýndan.
kimi tebessümler rafa kaldýrýlýr sonsuza dek.
kimi sevinçler tuzla buz edilir.
her gülüþünün ardýnda bir hikaye gizleyen bedenler,
aslýnda bana benzerler.
ben acýnýn ta kendisi.
kalbi.
yataðým insan kafesi.
döþeðim çocuk sinesi.
benim adým acý.
düþmaným
gül rengi.

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: