Ne sevdiðim türkülerde, ne okuduðum þiirlerde ... Ne sözcüklere dökülmüþ bir romanda ismin.
Gözlerin öyle çirkin ki þimdi, ellerin. Hele ellerin. Uçurumlarýn yutacaðýný bilsem, ve mümkünse sana tutunarak kurtulmak. Bir an düþünmeden ölümü seçerim.
Nasýl ki kýzgýn deðilsem, ki bütün kýzgýnlýðým kendime. Kýrgýn da deðilim. Yalnýzca ölümden öteye uzanacak bir yolda kesiþecek duraklarda karþýlaþmamýz var ya En çok da onun için kýzýyorum kendime. Ve böyle sevmek varken nefret etmek senden. Bana hiç yakýþmadý, kötü dileklerle þiirler döþemek ve hiç düþmedi dilimden acým, sancým bedenimden. En çok da kendimden özür dilerim.
Sana çok ...
çok.
Kendime binlerce kez ...
Yemin ederim.
Kendini s’onsuzluða adayanlara...
Nuray Kaçan
2015-Erciþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.