Öyle bir geceydi. Yýldýzlar da kararmýþtý geceden, ay da çekmiþti yüzünü benden. Karanlýk, kimsesiz. Hafif bir yel dokundu, ince bir yaðmur geçti ellerimden. Üþümek... O kadar hissiz bir þarkýydý ki. Her sözlük anlamsýz bütün kelimeleri saklýyor gibi.
Uzundu çok uzundu. Ne okurlar sýkýldý okurken, ne çocuklar kýmýldadý yerinden, dinlediði en aðýr masal, en uzun yoldu.
Þimdi iki kýtayý birleþtirmek kadar zor birleþmek. Ve eskisinden daha çok sevmek. Mümkün ömür boyu nefret etmek þimdi. Mümkün kýyýsýz bir kentte boðularak ölmek.
Ve ömür boyu dökülecek sözcüklerimde, her defa acýyý, yalaný, ihaneti yermek. Ve imkansýz, bir daha sevmek seni en güzel türkülerde.
Ýliklerime dek iþledi bütün zulmün, ve artýk dayanýklýyým her acýya sayende. Kalbim mahþer karanlýðý olsa da, yaþýyorum bugün de. Gözlerimde her günkü durgunluðum, dillerimde mahþeri suskunluðum. Söylenecek sözler tükendi bende.
Þimdi söylenecek her söz ölümdür, þimdi atýlacak her ok zulümdür. Öldür sende kimliðimi, adýmý, öldür aynalara çalan yadýmý.
Ömür sürsün sürecekse üç beþ gün, Dün hesapsýz gitti, bugünse son gün. Ellerinde sukünetin çýðlýðý, yüreðinde vicdanýn aðýrlýðý. Ben çýkardým yüreðimden acýyla, sense her an o acýyla hatýrla...
" S’ona, o en s’ona..."
n.k-2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.