Vazgeçmek

Korkmuyorum þimdi oturup kendimle yüzleþmekten,
Bütün korkularým bir yanlýþýn eseriymiþ, anladým.
Hiç piþman olmadým bir an bile sevmekten,
Hatta öyle sevdim ki kendime de kalmadým.


Sevgimi göstermeden yaþamayý istedim,
Belki daha çok sever dedim,yanýldým.
Konuþmaktan çok sustum,yalnýz onu dinledim.
O daha çok suskundu,daha sonra anladým.


Her gece bir kabusun içinden uyanýrken,
Bir iki nefes alýp yataðýmda doðruldum.
Sonra baktým zaman daha çok erken,
Yine dönüp yataðýma,düþünmeden uyudum.


Ne yarým mesafeler,ne düz cümleler yetti.
Ýkimiz de dilsizdik,olmadý;yapamadýk.
Bütün söylenen sözcükler baþtan beri eksikti.
Sustuk,sözcükler bitti,biz hala soramadýk.


Oysa hayat ne büyük þans verirmiþ insana.
Kelimeleri alýp bir cümle kuramadýk.
Herkes dönüp dedi ki;biraz açýk olsana.
Açýk olduðum anda bir yerde olamadýk.


Hep gidiþler içinde devamlý bir yolcuydum.
Ýsteyerek deðildi,yapmam gerekiyordu.
Her yalnýz kalýþýmda kendime soruyordum.
Bunun gerektiðini o iyi biliyordu.


Baþlamasý yanlýþtý ,biz baþa dönemedik.
Hiç olmamýþ deyip geçmiþten sayamazdýk.
Herþey zaman geçince öðrenilir biz bilemedik
Ya da yaþananlarla dönüp yaþayamazdýk.


Bir günün akþamýnda karar verdim yazmaya.
Yazdýðým gibi sildim,ben üzmek istemedim.
Sabahýnda uyandým,hazýrlandý üzmeye.
Yine sustum hiçbir þey dönüp de söylemedim.


Sonra bir bir anladým,yapmam gerekenleri.
Susmak büyük erdemdi onu ben yapacaktým.
Düþünmeyi unuttum,gittiði günden beri.
Artýk eski benliðime kavuþacaktým.


Biliyordum;bitince geride kalanlarý,
Zaman geçse de durup,sonra unutuyorum.
Yalnýzca saklýyorum o günden anýlarý.
Her baktýðým zamanda o güne dönüyorum.



Kimler gelip geçerdi,koca yaþantýmýzdan.
Nice çok kýrýldýk,kýrdýk,karþýlýksýz da sevdik.
Bir gerçeði atladýk,sildik hayatýmýzdan.
Sandýk ki herbirimiz asla vazgeçilmezdik.


Vazgeçilmez de yoktu biliyordum ben bunu,
Her gün düþüncelerim birbirini aradý
Vazgeçmek her seferinde yaþadým ben onu.
Geride ne kaldýysa onlar artýk yalandý.


Hiç kimse bilemez,kalan kýrýklarý.
Öfkeler bile yarým yamalak artýk.
Nice þeyi öðrendik,doðruyu yalanlarý.
Hepsini bir geçmiþin kucaðýnda býraktýk.


Vazgeçilmez deðildin,vazgeçilmez deðildim.
Bunu senin gidiþin öðretmedi.
Senden önce yaþadým,senden iyi bilirdim.
Gidenler hiçbirþeyi geride býrakmadý.


Ölümlüyü sevmek zor,korkulu iþ derler de,
Tüm ömrünü kuþatýr,asla anlayamazsýn.
Döndüm baktým bir ölünün anýlarý yerlerde.
Sonra geçer öðrendim,eskisiyle kalmazsýn.


Hepimiz faniydik,yaþarken öldürüldük.
Acý çekerken bile dönüþmüþtük bir sese
Hepsini acýmadan þiirlerde öldürdük.
Sonra anladýk ki biz;vazgeçilmez deðil kimse.



Korkmuyorum þimdi oturup kendimle yüzleþmekten,
Bütün korkularým bir yanlýþýn eseriymiþ anladým.
Hiç piþman olmadým bir an bile sevmekten,
Hatta öyle sevdim ki kendime de kalmadým.
Sosyal Medyada Paylaşın: