Feodal yalnýzlýðýmý ihtilallerle sýnýyor gece
Cesetler öpüyor yüzümü güpegündüz.
Beynimin arka sayfasýnda kalýyor yaþamýþlýk.
Doðmamýþ çocuklarýmý kaybediyorum 21. meridyende.
Bir kent meydanýnda, Atatürk heykelinin önünde,
Dudaðýma asýyorum senden taraf tüm küfürleri.
Geçmiþe ana avrat sövüyor dilimin senfoni orkestrasý.
Putumu yiyiyorum Süleymaniye camisinin önünde.
Acýmý tartýndým sokak çocuklarýna.
Býrak bana kanserli türküler okumayý.
Ruhumu bir kanal daralmasýnda yitirdim bilincimle.
Kinimi bir dilim ekmek gibi doðradým çorbama.
Ellerim çarmýhlarda kaldý,
Gözlerim görüþ açýsý olmayan bir siste.
Feodal yalnýzlýðýmý ihtilallarla sýnýyor gece
Depreþiyor gökyüzü kozmik sancýlarla,
Ýrin doðuracak birazdan, güneþin sýrtýný týrnaklayarak.
Göðün gözünden anlatýlmayan acýlar okuyor savaþýn cansýz yatan çocuklarý.
Diplomasý ölüm birikiyor sokak baþlarýnda.
Organlarýmý silah zoruyla bir pezevenge satýyorum,
Seninle seviþirken basýlýyorum Bir þarkýnýn en orta yerinde
Tüylerimin dibinden vuruyor beni polisler.
Kanýmýn kýrmýzýsý yalan söylüyor renklere.
Eþkalimi bildiriyor gassal tabutun çivilerine.
Kaldýrým taþlarý dramayý oynuyor ben geçerken.
Avuçlarýmý sýka sýka yakýyorum cehennem ateþini.
Kendimi yakmaya uðurluyorum Ortadoðu zýlgýtlarýyla.
Kalbime kehanetlerde bulunuyor beynimin þizofren hücreleri.
Duaya çýkan cemaati beklercesine
Bir mevsimin kýyýsýndan kurak bir ovaya akan yaðmur gibi,
Yaðýyor gözümün yaþlarý.
Gökyüzünü ters çevirip bir sepet sarkýtsam penceremden.
Birkaç yýldýz biraz güneþ cumhuriyeti ayrý bir gökkuþaðý çeksem.
Getirip kapýnýn önüne diksem tüm marifetimle.
Bana gülümsermisin gittiðin yerden.
Nöbetçi_piyanist