BİR KÜVET SU

BÝR KÜVET SU
Mecnun gibi çöllerde dolaþýyorken gönlüm;
Bir yudumcuk su deðil, Leylasýzlýktý zulüm.
Hikâyemi dinleyen, duymuþtur mânâsýný,
“Mecnun” bir deli demek, aramaz þifasýný.
Çöllerde serap oldu, Leylâ’nýn silüeti;
Bir âhu gözlü dilber gösterdi bir küveti.
“Ýçi su ile dolu; ister iç, ister seyret,
Eðer aklýn yeterse boþaltmaya gayret et.”
Ýster kaþýk, fincan tut, istersen bir kova al;
Bari bir iþe yara, istemezsen böyle kal!”
Þu derde bakar mýsýn, buhar oldum kahýrdan.
Ne farký var bu iþin “kýrk katýr, kýrk satýr” dan.
Kaþýkla verileni kepçe ile alýrlar;
Fincana bade koyar, maþuka yalvarýrlar.
Gerçi su boþaltmanýn bilmem kaç yüz yolu var.
Küvetteyse týpayý çekip atmaya bakar.
Fakat derdiniz ne ki bu küvetteki suyla,
Sular ana gibidir çölde insan oðluyla?
Çabuk boþaltmak için, kovaya gitti elim.
“Fakat su tükenince ne olur benim halim?”
Diye düþündüðümü anlamýþtý o güzel.
Küvetteki sularý döktü görünmez bir el.
“Sen sadece gücünün yettiði iþe karýþ,
Her þeyi Mevlâ’dan bil, en son kendine danýþ.
Denileni yap yalnýz, her þeyi bilir Rahman.
Ne farký var yaðmurun deryadaki damladan?”
Dök de kurtul derdinden nasiplensin topraklar,
Senin þer sandýðýnda kim bilir ne hikmet var?
Piþman oldum bu sözden sonra dökmediðime,
Çöllerde yýllar yýlý susuz beklediðime.
Deli akýllý nedir, kim bilir bana söyle?
Kova, fincan ve kaþýk hekim mi hastanede?
Yüzde atmýþ beþ sudan yaratmýþ Mevlâ’m bizi;
Hangi kabý doldursak, görürüz resmimizi.
Baþýma neden geldi bilemem bu imtihan,
Kýz söz söyledi gitti, sonrasý oldu yalan:
“Göklerdeki su yere rahmet için yaðýyor,
Hak aþkýyla topraða deva için yaðýyor.
Çilen bitti ayrýlman; ha bu gün ha yarýndýr.
O küvette gördüðün senin göz yaþlarýndýr.”
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın: