Penceremden her akþam ah be Leyla diyerek;
Guruba baktýðýmý sen nerden bileceksin?
Sevda denen gömleði, ateþiyle giyerek;
Eriyip aktýðýmý, sen nerden bileceksin?
Aylar, yýllar geçti de, söyle bana ne verdin?
Hani ya bir zamanlar, çok seviyorum derdin!
Sevdadan anlasaydýn, hiç böyle mi severdin?
Kafayý taktýðýmý, sen nerden bileceksin?
Hani biz bir zamanlar gezerdik ya el ele...
Düþmüþtü ya sevdamýz her yerde dilden dile!
Þimdi, unuttuðunu pek ala bile, bile;
Dünyamý yýktýðýmý sen nerden bileceksin?
Býrakmadýn kendine olan tüm inancýmdan!
Tüm bu serzeniþlerim sana ihtiyacýmdan...
Evi barký terk edip, hep aðrýmdan, acýmdan;
Daðlara çýktýðýmý sen nerden bileceksin?
Hiç anlamasan da sen, yalnýz seni sevdim ben...
Gözünde kalmasam da, bir zamanlar devdim ben!
Þu sevda belasýndan, yatak, yorgan gevdim ben!
Boynumu büktüðümü sen nerden bileceksin?
Elimden ne gelir ki, kader dedim neyleyim?
Hani dinleyen mi var, kime þekva eyleyim?
Bir daha söylüyorum; ben her gece böyleyim!
Sevdadan býktýðýmý sen nerden bileceksin?
Antalya-2015/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.