Düþürme ayarýný, uyup ta bir cahile...
Aðýr otur batman kalk, aðýrken yeyni olma!
Önde Resul’ün varken, uyma Ebu Cehil’e;
Akýllý ol, gidip de þeytanýn beyni olma...
“Devri Cahiliye” nin insanlarý yok ama,
Þimdiki akýllýlar, onlardan da geride!
Akýllýyýz diyenler soktu milleti gama;
Biri yapmak isterken, bozar bir diðeri de...
Hoþgörüdür insaný en ulaþýlmaz yapan...
Bir gönül vermiþ Allah, içi dünyadan büyük!
Küçücük engelleri bile aþýlmaz yapan;
Kararmýþ gönüllüler, olur o dünyaya yük!
Kin ve nefretten baþka bir hüneri olmayan,
Nasýl mümin olsun ki, Resul kabul etmiyor!
Ýnsanlarý sevmeyen, sözün eri olmayan;
Ýman etmiþ olmaz ki, niteliði yetmiyor...
Nesin sen, ya nicesin, bilmek istersen eðer;
Bir mezarlýktan geç de, gönül sesini dinle!
Geçerken hep diyorsan;” bu dünya boþmuþ meðer “
Ýþte o zaman düþün ve ta gönülden inle…
Antalya-2015/04
TDK:
yeyni: hafif, aðýr baþlý olmayan, itibarsýz, hoppa...
BÝR TEFEKKÜRDEN ARDA KALANLAR...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.