Perdesizlik çýplaðýna terk edilmiþ pencerenin Koynunda arifleþir birkaç çift göz. Siyahlýðýnda ahkâm keserken gece, Çok defa "gelir" umudunu ektiriyor yollara Heybesinde kasvet dolu yaþam. Sanýrým duymamalý ay, Týrnaðýyla kazýr yarasýný yaðmurun.
Aðaçlarýn gölgesinde ham bir sevdaya, Yüreðindeki rüzgarý üfüren kentlerin Maviliðinde yaþýyorum Pera. Güneþe gözlerimizi yumup, Tüm dünyayý karanlýk güçlerimizle, Ele geçirdiðimizi sandýðýmýz çocukluðumuz Boðazý kesilmiþ vaziyette öldürülürken bedenimizde; Hafîden aðýt takýlýyor sustuklarýmýza Pera. Burada yaðmuru dövüyor melumlar. Bugün burasý aþýk olunacak yer deðil.
Gün solmadan þiþesinde zýkkýmýn; Sen gözlerimden Alabildiðince uzaða taþýmamalýydýn Güzel benizli yüzünü. And içerim ki; Birtek biz sevmiþtik lalelerle, Seni en içten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.