Ýçine sýðýndýmýz gök Azletmemiþken kendini mavi renginden; Hayatýn üstünden daha çekmeden vefasýný güneþ Seviyordu denizler Maviyi tülbent gibi giymeyi. Ölümün izdüþümüne ýzdýrapla saplanýrken bulutlar, Þarap ýslatmadan günahlarý Bazý türküler Dudak kývrýmlarýnda yaðmur tanesiydi.
Aðlatýlmýþ zamanýn ötesinde; Bir kapýyý kapatýp Diðer kapýdan güneþ doðuran Tanrý Fýsýldýyor korkmamayý kuþlara Soðuktan titreyen ölümden. Oysa puslansa da yaþam Sustuklarýnlarýn düþerken bir bir sûkutuna , Hangi kuþ sökmez kanadýndan lime lime Özgürlüðü? Gök tunc’a döner de Mavi bana mý kalýr sanýrsýn?
Pera göçtü gitti kuþlar. Artýk tabiat benim. Lakin, Seni sensiz sevmek güzel de; Ne elem bir durumdur Sen yokken sevmek maviyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
D162 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.