Ben bu hallerimi iyi bilirim. Önce hafiften karýn aðrýsýyla baþlar, Sonra derin bir iç çekiþ... Kimseye zararým olmaz. Ýki metre karelik odamda, Sadece kalem konuþur. Ve mürekkep kokusunun sarhoþluðunda, Kadehler geceyle tokuþur... Ben bu hallerimi iyi bilirim. Yinede düþünmeden edemem. Hayatýn derdi tasasý sarar etrafýmý. Solgun, rutubetli duvarlar güler halime, Kartpostalýný astýðým þehir aðlar, Söndürür ýþýklarýný üzerime... Þimdi bütün hayaller karanlýkta. Ve gözlerim; içimi titreten ezan sesiyle, Sabahý selamlamakta. Ben bu hallerimi iyi bilirim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
BayyToprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.