Yeniden

Kýrýklarý onarmak zordu önceden,
hala öyledir.
Hala öyledir kýrdýðýný eski hale
getirmenin zorluðu.
Deðiþen hiçbir þey yok.
Dün hala dün,
bugün ise güneþi sýcak bir gün.
Yarýn baþýný alýp gidecek
giden bütün korkaklar gibi.
Her þey gidecek kaçýnýlmaz,
herkes bir damla gözyaþý býrakacak ardýnda
muhakkak.

Ve ölüm,
tutsaðý olduðumuz o buz soðuðu,
Ne olacak biliyor musun?
Senin gözlerin uzaklara sürgün,
ben sürgünlere yabancý.
Gözlerinde tanýmýþým ölümü,
son soluðu gözlerinde boðularak vermiþim.
Tutturmuþum yörenden bir türkü,
yakmýþým gemilerini Ege’de.

Bir akþamüstü toparladým çantalarýmý
bir sabah vakti duasýný ettim
çektiklerimin.
yaktýklarýmýn yasý acýydý.
Kalbimi haczettirdim
bir daha olursa þayet,
olursa bir daha böyle çirkin,
böyle nalet bir aþk.

ki olmayacak,
ki ben sevmeyeceðim böyle deli gibi tutsak,
böyle kör, böyle ýslak.

Ben bir daha ölmeyeceðim,
þiirler okurken aþk üstüne.

Sevdim,
yarýn daha çok seveceðim.
Fakat öfkeli biraz,
biraz hýrçýn.
Aþýk olduðum adama bakarak.

Hoþ geldin kapýlarýmý öperek açan adam,
yaralarýmý sararak tutan adam.
Ben kirli bir adamýn,
bulanýk resmiyim.

Ne olur yeniden
ve tertemiz çiz beni.



Hoþ geldin, ayaklarý aþk koþan adam...


"Geliþleri bir ömür verenlere..."


Nuray KAÇAN-

Erciþ




2015





Sosyal Medyada Paylaşın: