Bir adın bile yok adsızsın şimdi

[ kalin

Bir adýn bile yok adsýzsýn þimdi

Sen gidince bir yaralý kuþ yüreðim
Ki kalbi onun da yaralý

Kanamada bütün gün ýðýl ýðýl henüz sýcak
Ha öldü ha ölecek
Son nefesini verir gibi o bahtý karalý

Sen gidince her þey ölü
Her yer karanlýk dön gel artýk
Dediðim günler çok önceleriydi

Oralý olmuyorsa oku atan
Bir çýkaran bulunur elbet lakin
Adý sevda o bir yaralý kuþ
Bir kara gözlü maral o ceylan

Sen gidince bir revir yüreðimde
Taþýnýyor yaralanan
Sen gidince bir asýr geçti sanki yok oldu
Yok oldu koskoca bir devir

Bütün gece nöbet tuttum
gelene kapým açýkdý her birini yokladým bir bir
Bütün yaralýlarý þefkatimle sardým sarmaladým
Her birinin yüzüne baktým
Yüzlerine baktým hiç biri sen deðil
Ýnandým bu aþkta yay da sen ok da sendin

Sonu gelmedi acile gelen yaralýlarýn
En sonuncusuna ölmüþ dediler
Sen gidince ölmüþtün benim için zaten
Ýnsan bir kere ölür ölmeye görsün
Sevenlerinin yüreðinde

Sen gidince her yer savaþ derdim
Sen gidince kalmazdý gözümde yaþ
Sarhoþ þu kalbi say ki alkolik say ki ayyaþ

Derdim sendin önceleri
Þimdi yeniden doðmuþ gibi
Hayata dört kolla sarýlacaðým
Ve unutacaðým seni

Hoþça kal hangi cehennemdeysen

Yüksel Nimet apel

7/Nisan/2015/Salý/Bodrum

Sosyal Medyada Paylaşın: