kýrk boðumlarýný açýyordum kalbimin
rastladým ona
bir çay bardaðý önünde
karþýsýnda insan beyni
gerçeði karýþtýrýyor
yýldýzdý yýldýzlardan bir grupta adý yazýyordu
uzandým alýp göðsüme takmaya
kýrmadan hiç bir ucunu
bir kalýba koymadan
dokundum varlýðýna
o yaþadýðýný kalbimde duyumsatan
yine bir þeyler alýnýp bir þeyler satýlýyordu
insan pazarlarý bile vardý
sonra sürgit savaþlar
kimilerinin çýkardýðý
kiminin öldüðü
pisi pisine savaþlar
al diyordu yaþamýn yýldýzý elinde
pýr pýr eder de sönmez
koy pencerenin önüne çiçekle
gönlü olsun karanlýðýn
belki açar perdesini
bir gün güzel günler
üflüyordu sigarasýnýn dumanýný
uzaklarda kalan hayale
arayarak her kadýnda o anne kalbi
güller çiziyordu en zarifinden daha ince
kalem selâm duruyordu bu simli güzelliðe
sevda diliyordu ekmeðin yanýnda
önce zeytinden, peynirden, çaydan..
07. 04. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.