Bizde trafolara, kedi, köpek giremez!
Kapýsýnda týð gibi bozkurtlarýmýz vardýr!
Uzandýðýmýz yere, öyle her güç eremez!
Yiðitlerin yüreði hem de mangal kadardýr...
Bir trafo düþünün, þalteri açýk durur…
Yezit bir kedi girer, doðru þaltere vurur!
Derken vazife biter, kedi yanar kavrulur!
Onun da eti yenmez, elbette ki murdardýr...
Bir tek köyün sanmayýn, Türkiye’nin ceryaný...
Meclisten tutun hem de memleketin her yaný;
"Ah bu kediler yok mu? " Hükumetin beyaný!
Ne efsunlu yönetim, tüm yaptýklarý sýrdýr...
Sizin sözlerinize bizim karnýmýz toktur!
Doðru söze ne denir, "dilin kemiði yoktur! "
Ama öyle diller var, soldurduðu pek çoktur!
Bunu anlamanýz zor, söylerim ama ardýr...
Derlerdi ki eskiler; "ürmeyi bilmeyen it,
En olmaz bir havada, sürüye getirir kurt! "
Ýtler telef olmadan nasýl temizlenir yurt?
Zararýn neresinden dönülürse o kardýr...
Atar ortaya bir laf, tatsan it bile yemez!
Birçoðu bilir lakin bir söz bile diyemez...
Açýlan hasarlarý devlet de ödeyemez!
Oyun bilmez gelinin elbette "yeri dardýr..."
Yoksa eðer kalplerde zerre kadar þenaat!
Milleti aydýnlatmak elbette zor zanaat...
Kalmamýþsa ruhunda insaf, vicdan, kanaat!
Fazla söze ne hacet, elbet ahiri nardýr...
Antalya-2015/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.