Sanma ki bu âlemde bir tek dertli sen varsýn!
Eðil bir bak etrafa, senden dertli neler var?
Bir dinlesen onlarý, döne döne aðlarsýn!
Bak gör yaþamak için, ne çok bahaneler var...
Gönül görür, göz görmez, kabullenir halini!
Okur tüm kitaplarý; özel alfabesiyle! ( * )
Yüklemez hiç kimseye dünyanýn vebalini!
Durumunu dertleþmez öyle lafebesiyle…
Ayaklarý olmayan, bastonla top oynuyor!
Þükrediyor haline, þikâyeti bile yok!
Sarýlmýþ hayatýna, kalbi hop hop oynuyor;
Tek yalan yok dilinde, hem de bir tek hile yok...
Ýndir o burnunu sen, birazcýk ta yere bak!
Unutur da þükrünü havalarda gezersin!
Rýza göster Rabbine, eðil bin bir kere bak;
Ýþte ancak o zaman gururunu ezersin...
Rabbin hiç bir kuluna çekilmeyen yük vermez!
Kuldan iyi bilir “O”, k u l l a r ý n ý n gücünü...
Taþýyamaz olana, derdi hiç büyük vermez;
Öyle olsa sökerdi, devenin hörgücünü...
Antalya-2015/03
(*): Görme engelliler için yazýlan“Braille alfabesi”
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.