mut albenisi güzel, kýrmýzý bir elma
cebimden ç’aldýn bana vermezsin
çöpünü fýrlatýrsýn beyaz giysime
çýkmaz kalýr lekesi
mayýs yeþili gülüþünle baþlar
daha ekmek tutmadan elin
baklava tepsisi baþýnda
kimi koyacaðýný düþünürken kalp kolyene
gözlerin bana kayar
kýyacaðýný getirmem aklýma
dizin dibine baðdaþ kurar
künyemi uzatýrým
baþlarý yazmalý kadýnlar
yolumuzun üstünde hayat çatarlar
bir dam odun hayvan saman, saçký
bir lokma bir hýrkaya çalýþýrlar
kimi ýrgat gider tarlaya
kimi durmaz bebe doðurur
kimi kotarýr ellerini
kirliðe atýp geçmiþ donunu
erkekler iyi kötü bir iþte
sofraya koyacaðý öðünü düþünür
geleceðe býrakýlýr ütopya
elleri, beyni hazýrlanýr çocuklarýn
rafdan alýnýp verilmez hemen
yemiþ deðildir gelecek
önüne konulup yenilecek
ikimiz daha itiþip kakýþýrýz
sen eþek olursun ben binek
bilmeyiz yüzümüzden gülümsemeler
baþkalarý bindikçe eksilecek
silinecek aðzýmýzýn kýyýsýndan
viþne renkli gülümsemek
mut alýr gider olgun elmalarýný
koparýlýr ham meyveler dalýndan
bir türlü yeni elma koyamayýz cebimize
kalp kolyemiz eskir kalýr komidinlerde
baþka kýrýk bakýþlarda
birbirini arar
gözlerimiz
mutluluk kalýr baþýnda yeþil eþarbýyla
adým atmaya ürkek
genç ayaklarda
01. 04. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.