Ruhun hükümlünün tahrip edilen soytarýsý
Güzle gülerken býçaðýn aðzýndaki serseri
Bir gömü bin karýnca, sesin kýrk yerinden kýrýlan yüzü
Hüzün gecenin ceseti baþýnda aðlayan fýtrat
Mezar taþlarýna siyah gül çizen Vincent Van Gogh
Kaç kiþi benim yüzümden im deðiþtirdi kayýp i mgelerde
Kaç içe düþenin ininde uyudu uyumsuz günde
Soyunuþuna yalan, yýlan, çiyan, vesaire
Merak etme beni, yeþil kusarsam çýk, þiir dersem çýkma
Yasaldý ölüþün göðün çatýsýnda düþüp düþünde
Su alan yýrtýk siyahtýn geçerken martýlarýn kalbinde
Gökkuþaðýnýn yanýna uzanmýþtým henüz yaðmurdun
Bunu ben uydurdum her þeyin fali ben
Bu yüzden bir yaþamý kökünden
Ödünç verdim ateþe suya toprða
Aysýz da dokuna bilirim geceye
On ikiden sonra bölünen uðultulara baðlanýp
Her daðda ruhunu yakmýs yontu mazdeki
Eskisi gibi deðil aþklar dallarda gün
Daha dün felsefesinde nü
Her sözün sayfasý kendine ruh
Yenisiyle deðiþtirin beni hem þiir de yaza bilsin
Tutsun gözlerinde geceyi
Sonra saçlarýnda yaksýn siyahý
Yanlýþlýkla severse seni eski ben
Malüm cezai ehliyetim yoktur diye
Ölü taklidi yapa bilirsin---.
cc_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.