SON _ MASALCI

Ekim, büyüsü bozulmuþ ayna
dökülen yüzlerin toplamý su- sesime safir
üç tuðralý sýr’ yok ülkenin kahinleri
son bir yontu aðlayýþý
zenci bir rahibenin kucaðýnda matta
rahat uyu dehlizinde
mumyasýný çözdüm Tayet’in



Iþýða yürü sen Hemsut
orda durma cam bir gölgede
simyasý bozulmuþ bedeviler geçecek karanlýk zaman tunelinden
Avuçlarýnda Nefertitinin göz yaþlarý
ben deyim Ýstanbul sen de Sadom



Ortasýndan krýlmýþ bir geceden çýktým
gözlerime bulaþan siyah
yaralý bir þiirden olasý



Soyut bir yalnýzlýða dönüþen
üçüncü türden bir ses
Tutup embiryosundan kederimin
düþük yoðunluklu larvalara
hüzün yüklemesi
naifligindendir...



Her sabah serçeler okusun diyedir
kurþun bir kalemle yazýlan þiirler
yarasalarla öpüþen izbe acýlar
býrak büyüsün ruhunun maðrasýnda



Kendi rolünü oynuyor papürüs polenlerle
masalýn son sayfasýnda unutulan sufle
nereye saklasam ýslak kelimeleri
cümleleri unutan o yaðmur desem
bulutlara yüklenen öznem
Aðladýðýn her noktada türbe
Ben seni seçiyorum harfiyen



Tam orda dur güneþe gül
Topraða su
Aþka biat
Sevmeye kül
...



CC_











Sosyal Medyada Paylaşın: