................Matkapla göðsümün ortasýna Koca bir delik, ................Bir pencere açtý gözlerin! ................Þimdi perdeyi arala ve kendi yarandan bak dünyaya; ................Acýyacak mý bir yerin?
Önce kurþun gibi bir göz yaslanýr þakaða Sonra farkýna bile varmadan yürek, Yavaþ yavaþ düþer tuzaða…
Ýnsan, neden bu kadar çok özler ki canýný yakaný? Dua belleyerek zikreder her dem, celladýnýn adýný!
Acýya alýþmak böyle bir þey iþte… Ve iyi ki böyle!
Ýlk günkü þiddetiyle yumruklamýyor yüreði… Öyle olsa Hiç kimse katlanamazdý tabii…
O koyu hüzün, müzmin keder, yýkýlmýþ hâl, Pýlýný pýrtýný toplayýp geldiði aceleyle gitseydi keþke…
Ancak gitmiyor… Boðaza düðümlenen bir yumruk gibi Olduðu yerde duruyor…
Mahiyeti deðiþiyor sadece
Daha katlanýlýr bir yüzsüzlükle anýmsatýyor kendini… Ýyi ki böyle…
Antakya, 22 Mart 2015 Ali ASAFOÐULLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Asaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.