VAKİT...HELALLEŞMEK MEVSİMİ
Gel, Katlimin huzurunda diz çöküyorum…
Boðazým harf vurgunu!
Gözlerimdeki teslimiyet ondan.
Biliyorum ölüm kapý aralýyor bilinmez ötelere.
Oysa düþleyebildiðin kadardý/r yaþamak!
Aþk y/önümü kesince afalladým
Bir rüyadan düþmekti belki,
Tutunmak, saçlarýnýn sabahýna tutunmak…
Ah yarasý engin dehlizlerde saklým
Kadere kafa tutmak sana mý kaldý?
Ondan mý korkularýný hor bakýþlara rötuþlayan bu cüret?
Çek dudaðýndan kanadý kýrýk harfleri
Sür kalbimin kanattýðýn yanýna buseni ki
Yüreðimin elleri yakaný býraksýn…
Gel, temize çekelim kendimizi…
Aþk; yanmaksa
Durmadan ve dumanýný duyurmadan,
Ýçin için yanmaksa
Aþk, acýyý yamanmaksa
Tebessümlerle maskelerken sancýyý,
Palyaço olmaksa biraz…
Gülünç hallere düþmekse aþk!
Bu benim…
Bu benim nefesim…
Bu benim sesim…
Kimin gözyaþlarý sanýyorsun gökyüzünden dökülen?
Sevindir içimdeki kimsesiz çocuðu ki
Damlalar notasýný sana atfetsin…
Gel, katre katre düþüyorken payýmýza umut
Ben yine seni susuyorum ‘hiç’ ten ‘hep’ e doðru
Aþk s/özümü kesiyor, çuvallýyorum…
Sana bakarken bir yaným eriyor hep!
Saçlarýný uçuran rüzgâr dilime dolanýp
Tarifi zor bir kýzýllýkta ‘lâl’leþtiriyor sesimi
Üstelik vakit, helalleþmek mevsimi…
Býrak ellerin avuçlarýmda kaybolsun ki
Rabbim kul hakkýndan seni affetsin…
Gel,
Vakit, helalleþmek mevsimi…
TÇ & Ali ASAFOÐULLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.