Geceler mütemadiyen infilak etti Hüznün gardýrobunda bulduðum aynasý girdap Alýn terimi helalleþtirirken, Dilimi ‘lâl’leþtirdi…
Sevinci ve umudu yetim koyup gitti tutku… Acýnýn beni sürüklediði yollara vurdum yalýn ayaklarýmý En kadim yaralarla yüzleþtim… En derin kesiklerle… Uyudu uyku!
Gözlerimden minik bir aydýnlýk sýzsýn diye âleme; Ne çok kitap sýktým beynime! Baþýný alýp giden tümceler döküldü dudaklarýmdan, Utangaç, asi ve isyankâr… Aþka dair… Ýnsanlýða sair… Bilge ve þair…
Oysa çok basitmiþ kural; Çýkmak için batmak, Kalkmak için düþmek, Arýnmak için kirlenmek gerekmiþ…
Dönmek için gitmek! Baþlamak için bitmek... Kendisiyle aynada hesaplaþan bir ayna gibi Aldatmýþ hayat bizi!
Yeniden doðmak için ölmek gerekmiþ!
Antakya, 21 Mart 2015 Ali ASAFOÐULLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Asaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.