ADAMIM
ADAMIM
Kepenkleri kaldýrýrdý ’’Bismillah’’ diyerek
Duvarlarda ise
’’Kahrolsun’’ yazýlarý okunurdu yarý silik
1980 güzüydü...
Yüreðin kadar kocaman ellerinle
Gölgen durur direk misali evde
Soðuk sabahlar ýlýk bahar kokar nefesinde
Gülüþüme ömür adayan adam
Oyun saatleri yaklaþtýkça
Yüreðimde atardý tik taklar
Gazozuna ederdik hep maçý
Yarý yýrtýk burnu açýk pabuçlar
Omuzunda az mý attým þampiyonluk turu
Akþam saatlerin de köþe bucak
Çamura bulanmýþ ellerimi okþayarak…
2010 Þubat’ý
Yemeðini yedirdim az önce
Doyasýya konuþtuk ya gözlerimizle
Doymadým býrakma baba…
Ödenir mi hakkýn,
Yaþadýkça öpsem yüreðinden
Gölgen eksilmesin diye bu evden…
Versem kalan ömrümü
Gelsen yine sokak köþesinden
Gelsen de görsen ellerimi
Ne çamur ne de sen yoksunuz
Sensiz kalmýþ evlat kokusu nasýlmýþ…
m.demir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.