Yine Yolculuk...

Yine Terk-i diyar Düþtü Payýma,
Hüzünlerime karýþan Mâtemim Hükümsüzdü!
Hasbe-el kader nereyeyse bu gidiþ;
Zevale Akýyor bu gidiþ!
Yollar Ayrýlýða Sülûk ediyor!
Yolun seyri bozuluyordu...
Ayrýlýk ise Sukûnetin Ýþgaline Eþgaldir...

Mütemadiyen Yürüyorum;

Bu Þehr-i Sevda bir Virane!
Ben Bildiðin Divâne,
ama Yine bir Hicran Yollarda...
Tekerrür ettikçe Yollar...
Ümidlerimi Teskin ediyor...
Bir Busenin peþine düþüp,
Bütün esrârý býrakýp...
Ruhumun Gidiþidir "Vuslat’a..."
Hadi Yolcu edin Umman’a...

Heyy!

Gidiþimle, Geçmiþini Noktalayamadýðým...
Zamana bak!
Evveli görme! ahîre meftunsun...
Varlýðým ise yolculuða munhasýr...
Alâmeti "Vuslat’a" Meftundur...
Ruhumdaki Esrâr, Müptela bir Buseye...

Her Ne(rde)yse...

Bu yol da "Vuslat’a" çýkar.
Mühürlenmiþken "Vuslat" Ezelden Ebede...
"Vuslat’a" dermek, Ebediyete ermek gibidir...
Ama yanlýzlýk ise ölümden beter!...

Heyhat!...

Ölüm!
Ölüme!
Ölümüne Yürüyorum!...
Hayýr! Hayýr! Ölmüyorum...
Vadesi bitmemiþ sözler,
Noktalanmamýþ Satýrlar var daha!
Gel Bul Beni Mutlak Yanlýzlýktan...
Sosyal Medyada Paylaşın: