Pencere Kenarýna Yaslanmýþ, Sol yanýma Hüzün Uðramýþ... Seni Bekliyorum... Her ne Kadar Gelecek Desem de, Gelmeyeceksin Belki de Hiç Bir Zaman...
Ýzliyorum; Gün Batýmýnýn verdiði Hüzün, Sonsuzluða uzanan Yolun verdiði Acýydý... Bir Matem Havasý Esiyordu... Pencereye Yansýyan Iþýnlar kadar Güçsüzdüm... Yorgun bir Yürek Bilmeden Yola Devam Ediyordu...
Yürüyorum; Her Durakta Soluklansa Hüzne Bürünmüþ Yüreðim. Ey Yüreðim! Sana Sesleniyorum. Vuslat’ýn Yakýndýr... Sevmeye Devam etse de Yokluðunu Bilmeden. Sensizlik Gözükse de yürüdüðüm Yolda... Ve Kavuþmaksa Sana Olan Vuslat’ým. Sana Olan bu Vuslat’ým Hiç Bitmeyecek!...
Ýste!... Yüreðimde Açtýðýn Yollar Uzadýkça Uzar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.