ADAM MASALI
Hýzlý konuþurdu adam,
Hýzlý düþünürdü.
Hep bir yerlere yetiþirken görürdü gözleriniz,
Ya da,
Hep, bitmeyen iþleri tamamlamasý gerektiðine takýlýrdý kulaðýnýz…
Sabahlarý uyumazdý, akþamlarý yatmazdý.
Kimseye baðýrmaz,
Siz ona baðýrmak isteseniz dahi, duymazdý…
Zaten, sitem de bile sözleriniz, aðzýnýza yýðýlýrdý.
Ýzin vermezdi sanki dudaklar.
Diþlerinizin arasýna cümleler, sýký sýkýya saklanýrdý…
Güzel konuþurdu adam,
Güzel düþünürdü,
Kýskanýrdýnýz…
Kýskançlýðýn aslýnda ne deðerli bir duygu olduðunu,
Yine onun cümleleriyle tanýmlardýnýz.
Her þey ondan taraftý zaten…
Köylü en çok onu severdi örneðin.
Þehirli, sýrf onu görmek için gelirdi köye…
Meyveleri bir baþka tutardý,
Meyvelerse onun elinde, sanki bir baþka bahardý….
Çiçeðe en çok o güzel baktý.
Bir tohuma en çok o inandý…
Þarkýlar da yakýldý arkasýndan,
Genç ölümüyle gelen aðýtlarda…
Susan ne varsa, o gidince konuþtu.
Toprak kokan evinin her zerresinde, yüreði uyutuldu.
Bilmedi görmedi,
Olsun…
Belki hisseder diye, sevdiði kitaplardan bölümler dahi, her gün mezarýna okundu.
Üþenmedi insanlar,
Sevmeyi hiç terk etmedi doða…
Onun ismine aðaçlar dikildi.
En çok onun aðacýnýn dallarý meyve verdi.
Kadýnlar oðullarýna, oðullar evlatlarýna, onun ismiyle seslendi…
Birlikten, onun deyimiyle belki de hiçlikten, varlýða yükseldi adam…
Her yer, o koktu memlekette…
Her güzel iþte, o anýldý…
Ömür neydi ki diyenlere?
Bu memlekette, bir “Adam masalý” anlatýldý…
Her þeye raðmen, memlekette adam gibi yaþayanlara; güzeli gören, güzeli yaþayan, güzeli var eden tüm insanlara… Sevgiyle….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.