sustum, en umulmadýk anda ýssýz bir sokaðýn ortasýnda, karanlýklara bürünmüþ þehrin akþamýnda nedense yýldýz yok gökyüzünde.. bir ben varým birde mechule yol almýþ sevgilinin ayak izleri... sustum, saðýr ve dilsiz odamda baþ baþayým, izini býraktýðýn kokuna sarýlýyorum sen diye, göz yaþlarým yanaklarýmdan süzülüyor acýyan sol yanýma.. sustum... loþ karanlýklarda elimde senin resmin ve gece karanlýðý, yürüyorum bilinmezlere.. sustum... çünkü sen yoksun,ýþýðým yok her yer karanlýk...
14.02.2015 hakan
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan karayanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.