Üşüyorum Sensiz

býr fýrtýna esýyor penceremýn onunden, senýn kokunu getýrýrmýscesýne...
yoklugun damarlarýmda býtmez býr sýzý, ve sen yoksun....
ozlemýný duyar evýmýn duvarlarý,
týpký ben gýbý,sevdam gýbý..
konustugumuz yýldýzlý gecelerý arar gýbý. sený arýyor bu gozler býr resmýn kaldý sýmdý avuclarým da,
býrde yoklugunun acýsý sol yanýmda...
kalemým durmak býlmedý,
býrakýpta gýttýgýn gunun aksamýn da,
sený yazdým bos satýrlara,
resýmler cýzerdým senýnle gezdýgýmýz yagmurlu
gunun aksamýnda.. gýtme býrakma bený, bu sehrýn boþ ve ürkütücü aksamýnda,
ellerým bos usuyorum. ve sen yoksun.. yanaklarýmdan suzuluyor
damla damla yaslar ve aktýkca kursun mýsalý yanýyor yuregým... ve yoksun...!
Sosyal Medyada Paylaşın:

hakan karayanız Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

SEN BENİM GÜNEŞİMSİN Mehtaba Karşı VEDA MEKTUBU ELLERİM SOĞUK Sitemkarım Soğuk Bir Kent ELVEDA Yalnız Akşamlar Gözyaşı Döktüm Unutma