her günahkar kendini aklayabilseydi zemzem suyunda s ö y l e y i n hiç cennetten kovulurmuydu adem ile havva
þimdi dudaklarýmdan dökülen bu cenaze senfonileri acýtýr içimi aþka susayan bedenim düþerken zebanilerin tapýnaðýna y a n a r ý m
ve ben kustukca içimde ki hasretlerini suya su çýrpýnýr intihar eder göz pýnarlarýmdan ve sen bir yýldýz olup kayarsýn mabedime usulca iþte o vakit ben sana yeniden doðarým y a v a þ c a
ve þimdi adýmlarým cennet ile cehennem vaveylasýnda ki varla yok arasý yaþýyorum aþkýnla
ki...sevdam ölü þehirler kadar suskun þimdi ve ben her nefes alýþýmda bende ki hasretin çýðlýk çýðlýða
þimdi söyleyin bana hangi maþuk yanmaz ki aþk için nara aþkýn sonu varsa da azaba aþka da merhaba ölüme de merhaba
Hasan Ýpek onbir mart ikibin onbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.